Դեռ մեկ տարի առաջ Ռուսաստանն ու Թուրքիան գործնականում պատերազմի շեմին էին, այս շաբաթ Մոսկվա է մեկնել Թուրքիայի վարչապետ Բինալի Յիլդիրիմը՝ գրում է Der Spiegel-ը:
Թրամփի, Պուտինի, Էրդողանի հաջողությունները ծանրագույն հետևանքներ են ունենալու: Ավտոկրատների առանցքը սպառնում է ազատ ժողովրդավարական պետություններին և նրանց հիմնարար արժեքներին՝ գրում է Մարտին Կլինգստը Die Zeit-ում:
Դե ինչ, պարոնայք երդվյալ ատենակալներ, ձմեռը եկավ, մայրաքաղաքում` անձրևով, մարզերում՝ ձյունով, լեռնանցքերը փակուբաց են անում, ճանապարհներին մերկասառույց է, Լարսը ևս բացուփակ է՝ ձնահյուսի վտանգից:
Ինչո՞ւ է պետք բարեփոխել Հայաստանը. թերևս մեզ շրջապատող ամոթի ու ամաչելու տհաճությունը չզգալու և չապրելու համար, որոնք պարզապես ստորացուցիչ են մարդ-արարածի պարագայում:
Դեռ չէինք հասցրել «հաշվել» նոր ընդդիմադիր բևեռը` «Քաղաքացիական պայմանագիր», «Լուսավոր Հայաստան», «Հանրապետություն», հասկանալու` հենց այդ եռամիասնության քուղե՞րը պետք է կապել, որպես դաշտում արևմտյան խաղացողի, երբ լսեցինք «հուժկու» լուրը` Ծառուկյանը վերադառնում է:
Հանձնարարականի իմաստը, ոչ բառացի, հետևյալն էր. հայտնաբերել այն խոշոր գազ սպառողներին, որոնք չարամտորեն խուսափում են սպառած գազի համար վճարելուց, իրականացնել նրանց հաշվառում, սպառած գազի ծավալների հաշվարկ և համապատասխան գանձման ապահովում: Այդ միջոցների հաշվին իջեցնել անապահով խավին մատակարարվող գազի սակագինը:
Ամերիկացիները Վահագն Հերունու գործերից շատ գոհ կլինեն, դրանում կասկածներ լինել չեն կարող, ավելորդ հարցադրումներ չկան, հայ իրականության մեջ դա առաջին դեպքը չէ: Եթե հարցեր կան, ապա դրանք ուղղված են մեր իշխանությունների որդեգրած անհաջող ներքին քաղաքականությանը: Այդ ներքին քաղաքականությունը (եթե, իհարկե, դա քաղաքականություն համարենք) ուղղակի գլուխկոտրուկ-հանելուկ է:
25 տարուց ավելի է, ինչ շատերին զվարճացնում է առաջին հայացքից կարծես լուրջ քաղաքական գործիչ, բայց իրականում քաղաքական ծաղրածու և լարախաղաց Վլադիմիր Ժիրինովսկին:
Ադրբեջանի ԱԳ նախարար Էլմար Մամեդյարովը Թուրքիայի ԱԳ նախարար Մևլութ Չավուշօղլուի հետ ասուլիսում հայտարարեց, որ Երևանը մինչև հիմա չի տվել իր համաձայնությունը 2+3 (Ադրբեջանի ու Հայաստանի ԱԳ նախարարներ և ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահներ) ձևաչափով բանակցություններին Համբուրգում:
920 թվականին Թուրքիան խոստացավ ու խաբեց Ռուսաստանի իշխանությանը՝ Խորհրդային Միության փոխարեն ընտրելով ամերիկյան, հետագայում՝ ՆԱՏՕ-ի ուղղությունը։
Հասկանալով թուրքական վտանգները՝ ԽՍՀՄ կայսրությունը հատուկ զորքեր տեղակայեց Թուրքիայի և Հայաստանի սահմանին և օգնեց Հայաստանի գործոնի ուժեղացմանը...